Donderdag moesten Cathelijne en Helmer naar Bosasa voor een rondleiding. Dat is een jeugd gevangenis dachten ze. Ga ik achter mijn laptop zitten om aan mijn dag te beginnen door mijn mail op te gaan halen terwijl C en H aanstalten maken om weg te gaan. Vraagt Helmer mij verbaast of het lang zal gaan duren!?! Bleek ineens dus die morgen dat ik ook mee mocht, Helmer wist het wel, maar dacht dat ik het ook al wist. Had Valerie even mooi geregeld. Nog wel even Esther en Lara opgehaald in Athlone en op naar de gevangenis, iedereen had er al wel z’n ideeën over hoe het zou zijn. Onderweg nog gauw Martha en Diana op mijn werk ge-sms-ed, dat ik dus even niet stand-by ben. De jeugd gevangenis bleek totaal anders te zijn dan verwacht. Een zeer verzorgde youth centre; een house of safety. Hier zitten voornamelijk first offenders te wachten tot ze aan de beurt zijn bij het gerecht. In de tussen tijd doen ze hier dan vanalles om de jongeren te helpen d.m.v. awareness programmes en workshops. Sommigen zitten hier zelfs tot drie jaar te wachten totdat hun zaak voorkomt. Doordat het een zelfstandig bedrijf is, bieden ze hier voortreffelijke hulp. Wij hebben dus het gehele centre gezien en met de jongeren en bewakers gepraat. Zeer indrukwekkend!
De bewakers waren ook zeer benieuwd hoe het in NL is, maar konden half geloven dat ze in Nederland hier van konden leren! De tour duurde ongeveer drie uren en na groepsfoto’s gemaakt te hebben en uitwisselen van (e-mail)adressen gingen we druk pratend weer naar huis. Hun scholen worden bij thuiskomst aan het werk gezet om stageplaatsen te regelen daar. Esther was zo onder de indruk dat ze gaat proberen hier stage te lopen. Hopelijk lukt ze dat, want het is een toffe plek! Vrijdagavond zijn C en ik weer naar The Jam geweest voor een optreden. Door het vele werk van ons allen werd er pas laat gegeten en waren we geestelijk eigenlijk wel wat op. Maar met dat we daar binnenstapten begon het optreden pas. Een toffe Skaband en erna Hog Hoggidy Hog, de Pennywise/NOFX van Kaapstad. Een gezellige avond maar even lekker uit ons dak gaan, zat er niet in. Er was een slampit voor het podium. Maar die liep als het ware leeg; ze liepen achter elkaar aan in rondjes !?!?! Leek wel of ze tikkertje aan het spelen waren. Helaas was Cathelijne nog niet klaar met haar instellingsverslag voor school en wilde deze afmaken.
Zaterdag was namelijk het alternatieve plan om de laatste top van de omgeving te beklimmen; Devil’s Peak (1000,5m). Heel de dag was het behoorlijk warm en de zon stond bijna recht boven ons. Helmer en ik zijn met z’n tweeen vetrokken. Veel gelopen tussen veel net geopende en groeiende bloemen en planten, zou het nu eindelijk toch gewoon zomer zijn geworden? Veel paden waren in de winter (afgelopen maanden) verspoelt en dus onduidelijk geworden. Af en toe dus maar op het gevoel de juiste kant op geklommen. Devil’s Peak is eigenlijk wel het mooiste stuk van het Tafelberg-gebeuren. Op dit stuk bevinden zich nog veel ‘ruines’ van de eerste nederzettingen of eigenlijk verdedigingswerken. Naar mate de top dichterbij kwam, de middag naderde en de zon steeg werd het steeds warmer! Flink zweten en puffen. Halverwege hebben we nog naar Cathelijne gebeld en gezwaaid. Zij stond met een witte handdoek te wapperen en door de verrekijker naar ons te turen! De buren vonden het maar vreemd wat ze stond te doen! We hebben nu eindelijk een foto van onze buurt van bovenaf kunnen nemen. Het laatste stuk naar boven was een recht stuk 300m klimmen. Vergde flink wat van onze kuiten, maar eenmaal boven is het uitzicht te gek!
