Het is nu één dag later en er worden wel een paar dingen duidelijk! Familie en vrienden worden zich er van bewust dat het echt snel gaat gebeuren en dit een tof initiatief is. Mijn reactie is dat er nu geen weg meer terug is (niet dat ik terug wil), Elke dag denk je wel een paar keer wat nu te kunnen doen.
Cathelijne d’r visum laat al een week op zich wachten, terwijl de ambassade hier het meteen zou sturen. Ze heeft ook een afspraak gemaakt bij de GGD voor onze inentingen, ik geloof dat dat 11 april was. Dicht bij vertrek. Onze huisbaas laat ook al een week op zich wachten met zijn antwoord op mijn brief. Hierin vragen we eindelijk eens wat duidelijkheid over ons contract, kabelaansluiting (we kijken al ruim anderhalf jaar geen tv hier! en dat in het centrum van Hollywood van Nederland) en nog een paar zaken. We willen het huis wel comfortabel achterlaten voor Dré en Martha, zij gaan op ons huis passen als we weg zijn.Ik ben nu ook bezig met het omzetten van cd’s naar MP3, deze nemen behoorlijk minder ruimte in beslag dan de complete cd verzameling van ons. Zo kun je 6 a 7 gewone cd’s op één cd branden (zeggen ze). Tja, wat zullen we nog meer willen meenemen en bovendien achterlaten…
