Week 17
Zippend van de Amarula (met wat té grote teugen) probeer ik de afgelopen week te herinneren. Het gaat wat trager, maar dat is ook niet zo gek. Een olifant die van de vruchten van de amarulaboom eet, loopt daarna ook niet echt recht meer. Gelukkig voor een olifant staan er genoeg van die bomen vanwaar ie kan plukken! Helaas moeten wij het telkens doen met één fles. Die fles kost hier zo’n R40,-. Niet gering hè! Het is een cream van 17%, maar eigenlijk té lekker. Als we er één hebben geopend, wordt ie ook meteen soldaat gemaakt. En dan weer wachten tot een van ons er één mee neemt. We hadden vanavond de koers eens bekenen en de flessen Amarula worden alleen maar goedkoper! Eerst deelden we de Rand door 3, maar nu moeten we het zelfs door 4 delen! Het gaat op het moment niet zo goed met de Zuid-Afrikaanse Rand.
Het gaat ook wat minder goed met Kaapstad. Ze moet nu ook twee hardwerkende stagiaires missen. Cathelijne en Helmer zijn afgelopen week dus niet meer bezig met hun stage maar met hun research. Dat betekent dus nu dat we eigenlijk elke dag met z’n drieën hier thuis zitten. Het rustige thuiswerken is nu ook voorbij ;)~ Heftig discusieërend over hoe ze hun proposal zullen formuleren achter een (gelukkig voor mij) geleende laptop van Daniëlle, is het weer even wennen dat mijn rustige periode ook voorbij is. Maar dat, de rust, komt wel weer in orde. Nog even en we gaan rondtrekken; dan kunnen we er aller drie van genieten. Cathelijne heeft haar stage nu officieel afgerond, waar Helmer nog één bijeenkomst heeft om z’n project af te ronden waar ie mee bezig is geweest. Hij heeft z’n eindbeoordeling pas 10 september, dus dat wordt nog even afwachten. Maar Cathelijne heeft dus afgelopen vrijdag haar eindbeoordeling gehad en wat voor één! Ze heeft zelf weinig hoeven te praten, Valerie en Candice hebben elkaar geïnformeerd over de eigenschappen van Cathelijne; één en al lof. Wat ik erg leuk vond om te horen van Valerie via Cathelijne was dat ze absoluut niet die manier waarop ze verslagen etc. schrijft moet veranderen. Ze schrijft namelijk niet strak-formeel, maar op een heel open en vrolijke manier haar ervaringen. Voor de mensen die haar verslagen etc. moeten lezen, heerlijk leesvoer, maar wel met alles erin verwerkt! Dat is natuurlijk maar een klein deel van d’r stage maar over de hele periode laat ik Cathelijne wel weer aan het woord als ze weer moet schrijven, het was één en al lovend. Het cijfer wat ze voor haar stage heeft gekregen is dan ook een mooie 8,5! We hebben dat dan ook even gevierd. Aangezien Helmer een afsluitend kamp had voor de ‘I’m cool like that!-programme’ en het hele weekend weg zou zijn, hadden wij besloten er dus met z’n tweeën vandoor te gaan. Een weekendje Cederberg.
