’s Ochtend dus doorgereden, maar niet aan een stuk door. Onderweg waren nog veel te veel interessante dingen. na een lange kronkelweg door de bergen (die we als omweg hadden genomen voor het zicht) hield de weg zonder waarschuwing bij Chapmans Peak ineens op! Geen waarschuwing of niks, alleen een heleboel felgekleurde wegversperring met doodshoofden en waarschuwende teksten. Daarachter..een ingestrorte weg. Nou ja, wij konden er niet mee zitten. Eerst ons kapot gelachen, daarna genoten van het prachtige uitzicht over Houtbaai. Toen maar de hele weg terug gereden en de volgende richting opgereden. Wij komen er wel. In Simonstown besloten we dat we dorst hadden en naar de wc moesten. Aan de oceaan lag een vaag cafeetje: ‘Cape to Cuba’. Prachtig, een soort ‘vergane glorie’ achtige sfeer, met roestig -Cubaans- meubulair en verrot hout in combinatie met een soort kitsch achtige sjiekheid. Wij gingen natuurlijk buiten zitten uitkijkend op de gekleurde bootjes die in het water heen en weer geslingerd werden. Toen de serveerster kwam en vertelde dat er een walvis in de buurt was hebben we een ;ange tijd over het water heen lopen turen. En ja hoor!! Een staart kwam boven water en nog eens en nog eens! Niet om te zeggen spectaculair, maar wij hebben een walvis gezien en waarschijnlijk niet voor de laatste keer. Het paarseizoen is begonnen, dus ze zijn er de komende tijd nog wel even.
Tevredengesteld gingen we weer op pad. Bij Cape Point aangekomen wachtte ons een tweede verrassing. Een heleboel baboons! Op de parkeerplaats zaten ze overal, maar voornamelijk op de auto’s. Elke baboon een auto. We moesten erg lachen. We dachten straks vragen ze ook nog twee rand voor het oppassen! Na een tijdje te hebben staan kijken begonnen we aan de wandeling naar het verste punt. Eerst naar boven naar de vuurtoren en vervolgens over de rug naar de punt. Een mooie wandeltocht, maar dat viel tegen. Het pad hield op enkele honderden meters voor het einde. Daar was een uitkijkpunt, maar we hadden niet het gevoel het uiterste puntje te hebben bereikt. Ondanks dat was het wel een surrealistische ervaring. Toen maar terug gelopen. Onderweg veel grote hagedissen gezien en pelikanen. We hadden ondertussen wel honger gekregen. Bij het ‘Two Oceand Restaurant’ hebben we lekker wat gegeten. We keken zo over de oceanen uit en zagen ook nog een baboon met een kindje op haar rug voorbij komen. Eenmaal buiten was het nog even een flinke vechtpartij tussen haar en een paar mannetjes toen zij een zakje uit een rugzak van iemand wou trekken. Gelukkig schrokken ze allemaal behoorlijk van Helmer en weg waren ze, nog namopperend. Terug bij de auto hoopten we dat er een baboon op het dak zou zitten, maar helaas..er lag alleen een grote drol. Dat krijg je ervan als je geen twee Rand wilt betalen!
