Onderzoeksverslag is af

Week 22

Aan mij de eer om op deze laatste dag voor ons vertrek een verslag te schrijven. Als je het niet erg vind, hou ik het kort. Helmer ligt gestrekt op de bank en Auke leest ons onderzoeksverslag door, want….HIJ IS AF!! Eindelijk, na 6 weken ploeteren en dan voornamelijk afgelopen week tot in de vroege uurtjes bezig te zijn geweest hebben we het ook echt gehad. Maar het resultaat mag er wezen, een 70 pagina’s tellende pil. Dus er valt over afgelopen week niet erg veel te vertellen. Maandag in de middag pas terug gekomen van de geslaagde picknick bij Sajina en direct maar koffie gezet en aan de slag gegaan met het verslag. Het was maandag Heritage Day, dus konden we de auto nog steeds niet wegbrengen. We hebben nog geprobeerd het probleem op te lossen door benzine te gaan halen, maar onze Cortina was vastbesloten als altijd… Effe kuchen, een boer en dan niks. Maar wachten tot den dinsdag. Helmer en Auke hebben de auto bergaf naar de garage geduwd. En ja hoor! Weer wat geleerd. Er was een probleem met de rotor. Nog even en we kennen auto’s van binnen en van buiten.

De rest van de week zijn we voornamelijk druk bezig geweest met het verslag en het opruimen van het huis en het voorbereiden op de reis. Donderdag kwam Michael Hauser om het huis te controleren. We hadden erg ons best gedaan met schoonmaken, dus dat was geen probleem. Behalve de paddestoelen die op het plafond groeien hebben we laten zitten, zodat hij het zou kunnen zien. Hmmm, zoiets had hij nog nooit gezien! ’s Avonds hadden we afgesproken met Riaan om afscheid te nemen van elkaar. Gewapend met een aardapppel, een ui en een ‘sweet patato’ kwam hij af, klaar voor een feestje. Maar wij hadden al falafels gemaakt en daar was hij het helemaal mee eens: ‘Oh, can I have one more of these ballekies? Bedankjewel!’

Daarna is Auke met hem naar de videotheek gegaan om een film te halen. Hij mocht kiezen. Het werd een Japanse vechtfilm. Het was erg leuk, we hebben ook nog wat schelpjes van hem gehad. Het plan was eigenlijk om zaterdag te vertrekken, maar zoals het er uit zag met de auto en het onderzoek, zat dat er niet in. We zouden dan eerst ook vrijdagavond uitgaan met Sajina, Daniël, Renee, Esther en Lara, maar we besloten dit dan maar zaterdagavond te doen. Vrijdagavond hebben Helmer en ik tot 2 uur ’s nachts doorgewerkt. Zaterdagavond was het feest. Eerst zijn we naar het nieuwe appartementje van Esther en Lara gereden om een tafel en een matras, die wij tijdens ons verblijf hadden aangeschaft, aan hun te geven. Daarna met hun naar Obz gereden om Sajina, Daniël en Renee op te halen. We zijn eerst lekker bij de Mexicaan gaan eten, heerlijk.

Daarna naar de Edge, waar we vele uurtjes hebben gepouled. Ha! Maar Daniël en ik waren niet te verslaan! Toen werd het tijd om ergens anders te gaan kijken. Eerst dachten we naar The Jam te gaan om te dansen, maar eenmaal onderweg kregen we een belletje van Sajina dat we terug moesten komen, want er was een ander plan onstaan. Tillman, Sajina’s huisgenoot had een tentje ondekt; The Curve, ergens afgelegen in Obz. Wij daar dus naartoe gewandeld. Wat een verassing! Het bleek een soort tropisch sfeertje te hangen. Iedereen was aan het dansen op een muziek die het best beschreven kan worden als African Funk. Sambafrica. We hebben de hele avond lekker gedanst, het was moeilijk stil te blijven staan op deze vrolijke klanken. Toen we moe werden zijn we teruggelopen naar Sajina’s huis en toen uiteindelijk maar naar huis gereden.

Zondag, vandaag dus, flink uitgeslapen en toen zijn we naar beneden gegaan om ons onderzoek voor de eerste keer uit te printen. Wauw wat veel! Daarnaast hebben we er nog het een en ander aan veranderd en weer wat meer ingepakt voor de reis. Morgen is het eindelijk zo ver! ’s Ochtends de auto verkopen aan een of andere garage en dan een huurauto huren. Nou, dan kunnen we op weg! Onze eerste stap wordt Hermanus, daar is op het moment een Wale Festival aan de gang. Daarnet even gebeld naar een backpackers, want ik dacht het zal misschien lastig worden, maar nee hoor. Yeah, come over, we’ll expect you! Cheers! Ik kan niet wachten.

Zo…, Auke zucht, hij is bijna klaar met het doorlezen van het onderzoek en zegt: ‘Je zal maar een leraar wezen.’ Dan nog even de laatste dingen verbeteren en naar bed. Morgen vroeg op, want er moeten nog veel dingen gedaan worden, voordat we echt weg kunnen. Maar, goed, tot zover. Ik weet niet of wij de mogelijkheid zullen hebben om tijdens de aankomende maand wat te schrijven, maar we komen begin november terug en zullen dan nog gezamelijk onze avonturen neerzetten, voordat we naar huis gaan. 3 November zijn we weer op Nederlands grondgebied en dan begint de drukte weer, maar dan komen er ook weer gezellige tijden, want dan zien we iedereen weer die we de afgelopen half jaar hebben gemist. Nou, tot snel!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.