Week 8
Voor het eerste echte weekverslag bijt ik de spits af. Door de week doen we op zich niet zoveel. Cathelijne en Helmer zijn bezig op hun stage enik zit thuis. Hier ben ik bezig met de alledaagse bezigheden in het huishouden; afwassen, boodschappen doen en bedenken wat ik nou weer voor het avondeten moet gaan koken, de was (die we gewoon wegbrengen naar een wasserette, dat wasmachine-ding dat bij ons staat hebben we al een aantal weeeeeeken geleden als lege flessen stalplaats gebombardeerd) en de boel opruimen.
De dingen in het huis nemen al de halve dag in beslag en daarnaast ben ik dan bezig op de laptop. Hierop ben ik dan of voor mijn werk of voor onszelf bezig. Echt tijd om met mijn eigen site bezig te zijn bijvoorbeeld, heb ik nog niet echt gehad. Wel heb ik me in de verschillende programma’s die ik hier heb verdiept en uitgeprobeerd. Deze bevindingen hiervan zie je wel weer terug op mijn site, welke ik stukje bij beetje ga opbouwen in Flash 5. ’s Avonds heb ik geen tijd om achter m’n laptop te zitten, want dan vechten Cathelijne en Helmer er voor. Zij moeten echt veel verslagen typen en opdrachten voor school maken. Waar ik me dan mee bezig houdt is wat lezen, brieven schrijven of Madam and Eve lezen. Die laatste is echt tof; het beschrijft de relatie van een engelse vrouw die hier in Johannesburg woont met haar maid Eve. Ze verschijnen elke dag in de krant. De grappen slaan op de verhouding tussen hun twee en hun naasten. Echt tof! Ik vrees dat ik met alle verzamelbundels naar huis kom, of juist gewoon opstuur, anders wordt mijn bagage veels te zwaar. Ik probeer een zo leuk mogelijke strip elke maandag op de begin pagina te zetten om een idee te krijgen hoe die strip is. Vrijdag is vaak een andere soort van dag, dan is ook vaak alleen Cathelijne thuis, en ’s middags komt dan ook Helmer, aangezien hij nog wel eens vrijdagochtend wat werkt. Zo gauw Helmer thuis is, begint het weekend pas echt.
We weten heel vaak nog niet eens hoe we zondagavond eindigen, omdat de meeste dingen gewoon gebeuren. Vrijdag bleek Sajina (de Keniaanse vriendin van Ted die weer bij Bart en Mascha in huis woont) jarig te zijn. Feesten dus! Die avond was het eindelijk voor Helmer eens mijn beurt om te rijden. De Cool Runnings was de plek waar we afgesproken hadden. Een toffe Jamaicaanse tent in Observatry (een wijk in Kaapstad) met verschillende soorten ruimtes, etages, terassen en balkonnen. Aangezien we het vrij laat wisten hebben we haar drie shooters a la Dice aangeboden. Zes verschillende shooters met elk een nummer en dan maar dobbelen. Klein maar fijn. Later de auto in naar Longstreet naar een tent waar ze volgens Sajina, veel R and B draaien, wat ze erg tof vind! Entree R30,-, het enige wat we voor dat tientje per persoon gedaan hebben is moppen vertellen met wat te drinken op het balkon aan een tafeltje terwijl Sajina en Ted, helemaal uitgeteld over elkaar in een stoel zaten. Niet lang hierna toch maar naar een andere tent; The Cornerhouse. S en T bleven maar in de auto om wat bij te komen en wij naar binnen, flink gedanst en gedronken. Hier viel Jeff ook uit, op de bank. Gezellig is anders maar allee, de Nederlanders blijven weer over. Aangezien ze morgen Jeff z’n Pa van het vliegveld moesten halen, zijn Bart en Mascha ook niet tot zo laat gebleven. Bart moest ook nog een flink stuk verslag schrijven. Voor B en M was dit het laatste weekend in Kaapstad voordat ze gaan reizen volgende week. Eind juli gaan ze weer terug naar Nederland na een jaar verblijf hier in Kaapstad, dan blijven ze de laatste paar dagen hier bij ons slapen. Wij hebben nog wat rondgelopen in de hoop de tent The Jam te vinden, maar helaas. We zijn dan ook maar huiswaarts gegaan en daar geroosterde boterhammen met met kaas, banaan, tomaat en wat kruiden zitten eten.
Na het late ontbijt (lunch) op de zaterdag, besloten we om de Lion’s Head te beklimmen. Dat is die berg waar jullie veel foto’svan zien met zonsondergangen vanuit ons appartement. Goed gegeten, genoeg te drinken en eten mee voor de tocht. Het weer was echt te gek, lekker warm en haast geen wolken. Het maffe is dat je dus een aantal keren rond de berg moet klimmen om bij de top uit te komen, wel oke eigenlijk. Dan loop je tenminste om de zoveel tijd tenminste in de koele schaduw van de berg. Het laatste stuk omhoog hebben we gekozen voor de ‘only for the experienced’ route. Sommige stukken met behulp van kettingen of trappen afleggen. In anderhalf uur stonden we boven. Wat een uitzicht en wat een weer!!! We hebben er een tijd gezeten, van elke kant het uitzicht bekenen, gezond en gekletst. Echt relaxed!
Aangezien we ook op Signal Hill (soort van uitloper van Tafelberg waar Lion’s Head halverwege staat) wilden zijn voor de zonsondergang, zijn we op tijd weer langs dezelfde weg naar beneden gegaan. De laatste stukken hebben we joggend gedaan. Naar beneden is toch altijd een stuk sneller. In de auto en naar Signal Hill. Er waren al een aantal mensen aanwezig maar toen we eenmaal zaten, trokken ze een buslading Franse toeristen open!!! Maar ja, dat deed niet onder aan de hartstikke mooie zonsondergang! In de ‘file’ weer terug naar huis. Langs het winkelcentrum Gardens voor een DVD voor vanavond; Chicken Run. Vanavond gaan we gezellig bij ons thuis zitten drinken enzo met Bart en Marscha. Veel gekletst, maffe trucjes en spelletjes gedaan. We hebben twee van die slaapbanken in de woonkamer en als je die naast elkaar uitklapt naar elkaar toe, heb je een mooie plek om op te liggen. Dat zorgde er wel voor dat we pas tegen 6 uur ’s ochtends naar bed zijn gegaan.
De zondag hebben we rustig doorgebracht, Cathelijne en Helmer zijn wat gaan rondwandelen en ik heb me weer gestort op de foto’s en de powerpoint presentaties, waarop een aantal mensen zitten te wachten. C en H hadden een DVD meegenomen welke we ’s avonds lekker onderuitgezakt hebben zitten kijken.
De weekenden gaan net zo snel als de week zelf en je wordt van allebei net zo moe lijkt wel. Het zullen wel al die indrukken zijn van het leven hier!
