Na Riaan afgezet te hebben gingen we op pad. We zouden eerst nog even langs Sajina gaan, omdat haar huisgenoot Daniel nog copies had gemaakt van zijn laatste strip. Op weg naar haar huis passeerden we Armchair Theatre. Klonk erg lekker. Na even Daniel z’n laatste werk te hebben bekeken gingen we naar Armchair. Lekker lui onderuitgezakt in een van de vele banken hebben we onder het genot van een drankje live jazz geluisterd. Heerlijk! Hierna zijn we nog lekker gaan stappen. Er speelde een goede DJ in Mandorla, een piepklein dancetentje en hebben nog wat potjes gepoeld. Voldaan en moe zijn we naar huis gegaan. Zondag (natuurlijk) regen. We besloten naar de South African National Art Gallery te gaan. Er was een expositie over advertisement; AdWhore. Erg boeiend. Een confrontatie met de consumptiemaatschappij. Een groep Kunststudenten hadden rond het thema een tentoonstelling mogen maken, met gebruik van de meest uiteenlopende materialen. Toen we naderhand terug liepen naar de auto, klonk er overal vandaan muziek..fanfare. We besloten het te volgen en waren verbaast om zo’n 10 fanfares door de straten te zien marcheren. Jong en oud en allemaal in uniform. Was een fantastisch zicht en een lawaai! we volgden ze tot de Parade en kwamen er onderweg achter dat het een viering was van het 170ste jubileum van de Anglo-Saksische kerkgemeenschap. Eenmaal aangekomen op de Parade brak er een enorme storm los. Een paar honderd man stonden daar met trommels boven het hoofd, terwijl een groep kleintjes boven het gehuil van de wind uit probeerden te komen met hun blokfluitjes..Nkosi Sikelel’iAfrika.. Het was ontroerend..voor even, want na een volgende windhoos stormde iedereen uit elkaar op zoek naar beschutting. Wat een zicht! We waren doorweekt en besloten ons even op te gaan warmen in een cafeetje met een bak Irish Coffee.
Onderweg naar de auto (voor de tweede keer), wachtte ons weer wat. Ze waren in het park een reklamespotje aan het opnemen. Een hele filmploeg was aan het werk en we werden ingelicht door een man over Zuid Afrika als achtergrond voor vele films. We hadden inderdaad al vaker filmploegen bezig gezien in de stad. Hier ging de reklame over een vliegmaatschappij. Een jongetje van een jaar of drie werd rondgeslingerd door zijn ‘zogenaamde vader’. Ik vlieg! Het moest mooi weer lijken, het jongetje in zijn korte broek en sandalen.. Wij besloten maar naar huis te gaan, onderweg nog een film meegenomen en een lekkere afsluiting gehad van een perfect weekend.
