’s Morgens zijn wij de eerste bij het NICRO kantoor in Mitchell’s Plain. Erg teleurstellend, rond de afgesproken tijd is maar één van de deelnemers aangekomen. Ik vloek veel, ben geïrriteerd, wil de boel afblazen. Die verrekte jongens, wat denken ze wel! Goed, ik raap alle moet en hoop bij elkaar en bel in ieder geval zij die een telefoon hebben. Telkens hoor ik ze al onderweg zijn, maar waarom dan nog niet aangekomen? Maar plotseling zijn ze er dan allemaal, behalve één. Volgens een van de jongens had hij geen zin of zoiets. Nou, zelf weten! Veel te laat zijn we dan toch vertrokken, allemaal achter in de bakkie (pick-up) die Oufy van zijn vader kon lenen. Omhoog naar Tafelberg lukt vandaag niet meer, dus programma omgooien. Wel lopen, tenslotte hebben we ze de hele week daarmee zitten opjutten. Nou zouden ze het weten ook! Een stuk de Tafelberg op, bijzonder mooie natuur. Voor de jongens was het allemaal de eerste keer (Kirstenbosch, echt hiken, Tafelberg, natuur etc.) en maakte het dus diepe indruk! Dat was vrijdag, ik was dood op en het weekend was nog maar net aangebroken. Van de hike haastig naar huis (Oufy bracht mij), want Cathelijne, Auke en ik hadden met vrienden in ‘African Pot’ afgesproken om te gaan eten en daarna uit te gaan. Simone had een paar vrienden en een nicht van haar mee uitgenodigd, ook Sajina kwam mee. In African Pot waren we al eens geweest, nu zouden we het eten uitproberen. Met Sejina in ons midden bleek al snel dat bijna het hele personeel ook, net als zij, uit Kenya kwam! Het eten was, ook volgens Sejina, echt Afrikaans en traditioneel, het werd dan ook zonder bestek opgediend.
De volgende morgen, zaterdag, moest ik er weer vroeg uit. Namelijk NICRO had een trainingsdag georganiseerd voor de ‘I’m cool like that!’ programma. In Nelson’s Creek, een idyllische wynfarm (in Nederland vooral bekend vanwege zijn ‘New Beginnings’ wijn!). We werden voorbereid op het camp weekend dat de kinderen, die de paradewagen gebouwd hebben, in het vooruitzicht gesteld werd. Ik ga met ‘mijn’ school mee, dus moet ik ook alles weten… Van daar ben ik direct naar Sajina’s huis doorgegaan, want daar waren Auke en Cathelijne al. ’s Avonds hielden de buren namelijk een house warming party. Auke heeft zijn kookkunsten getoond en heerlijke pilaf voor ons allemaal gemaakt. Ook hebben we pentekeningen van kunstenaar Daniel mogen bekijken. Auke zei in het vorige bericht al dat we zeker terug zouden komen! Het feestje was erg gezellig en tegen een uur of zes in de ochtend was vooral ik behoorlijk uitgeteld.
Zondag was dan ook een bijzonder lamme dag die al weer voorbij was voordat ie, naar mijn gevoel, begonnen was. Klaar voor de laatste week stage!
