We zijn nu dus 2 weken hier en het is geweldig. De eerste week hebben we in Longstreet verbleven, dat is de mainstreet van Cape Town. Hier ‘gebeurt’ alles. Erg toeristisch, overal camera’s veborgen en een ontzettende tegenstelling tussen de vrolijke backpackers en de straatkinderen die om je heen drammen. Niettemin was het er erg mooi en was het in de backpackers erg gezellig. De eerste dag zijn we gaan wandelen en natuurlijk rondgecrossed in de minivans; tot de nok volgepropt met mensen. Voor R2,50 brengen ze je heel Kaapstad rond. ’s Avonds een braai en feestjes op het binnepleintje van de backpackers. Erg tof. We hebben het er de eerste week erg van genomen. Het was rond de 30 graden en we hebben zo’n beetje elke wijk in Kaapstad gezien, omdat we natuurlijk op zoek waren naar een appartement.
’s Ochtends de Cape Ads en een krant halen op een kruispunt, waar de streetkids altijd staan de zwaaien met de Cape Argus en dan mieliepap en koffie, afkruizen, uitzoeken, bellen en uiteindelijk (joepie) op pad. We hebben de meest ongelofelijke lieve huisjes en appartementen gezien. In kleine volksbuurtjes met fireplaces in elke kamer een veranda en een achtertuintje met een boom met bloemen. Vaak waren deze huisjes dan geschilderd in alle kleuren van de regenboog (dat mag hier). Helaas ontbrak er regelmatig wel iets; electriciteit, water en wat voor ons natuurlijk belangrijk is; meubels. Zo hebben we er 12 bekeken en elke keer liet de eigenaar ons de buurt zien en vertelde wat over de ‘geschiedenis’, want dat is ook zo vreemd, de geschiedenis is nog maar zo kort geleden hier..
Uiteindelijk een gekozen aan de voet van de tafelberg. Vanuit mijn bed kijk ik zo de tafelberg op en vanaf het balkon zie ik heel Kaapstad onder me. Het appartement heeft 2 slaapkamers, een badkamer met bad, een huiskamer en een open keuken. Het heeft alles in zich; van meubels tot oven, wasmachine tot bestek en handdoeken. En dat voor R3000! Dat is per persoon zo’n 270 gulden! Het is ongeveer een halfuurtje lopen naar de stad en als we uitgaan is dat best te doen, alleen ’s avonds weer terug…is minder. Steile heuvel op. Naar m’n werk ga ik ’s ochtends gewoon met zo’n black taxi. Die rijden door onze straat. het maakt niet uit op welk moment je naar buiten stapt, er komt er altijd wel eentje langs. Het is hier ook goed eten, vooral van de braai natuurlijk, maar ook op straat. Weinig vis, wat ik wel verwacht had, maar meer kip en dat vindt ik wel erg lekker. En lamsvlees…Het leuke is dat je allemaal nieuwe dingen proeft.
Ik ben deze week met mijn stage begonnen. Ik zit in de Civic Centre, wat enorm is. Ik zit op de 22e verdieping, dus ik heb een fantastisch uitzicht. Deze week was erg verwarrend. Ik werd aan iedereen voorgesteld en overal mee naartoe genomen. Ik heb een heleboel meetings bijgewoond en ben naar een seminar geweest. Allemaal op het gebied van Arts and Culture en Social Development. Ik zit bij vergaderingen waar ik hoor wat voor beleid ze in petto hebben voor de stad. En deze mensen zijn zoo gewoon. Het is wel een zooitje. It’s an internal positionwar. iedereen wil hoger en anders. Pfff. Ik wil gewoon naar buiten, werken met mensen en dat mag ook. Volgende week verblijf ik een hele week in een artshop in Langa, een township een 20 min. hiervandaan. Dat lijkt me beter.
Auke is een echte huisman geworden en hij geniet van zijn rust. Hij loopt elke dag een halfuur naar beneden om boodschappen te doen en loopt dan met alle tassen weer helemaal de heuvel op. Hij wordt dan achterna geroep; two rand, two rand! That’s to much to carry for one person!! Thuis is hij bezig met zijn werk en met onze site. Helmer en ik nemen veel foto’s en Auke zet deze op de computer. We nemen ook veel foto’s van kevers. Er zijn hier zo ontzettend veel kevers. We willen een site of boekje gaan maken, die heet dan ‘Kaapse kevers’. Ze zijn er in alle kleuren en vormen. Auke bewerkt ze op de computer en zet mij er in en laat me dan over het beeldscherm rijden. We wilden er ook eentje kopen. We hebben er al in eentje rondgereden, dat was erg tof, maar wel willen er natuurlijk in oktober lange afstanden mee rijden en dat gaat niet echt met een kever. Misschien doen we het toch.
Gelukkig zijn de dagen hier erg kort. Om 4 uur gaat iedereen naar huis. Ik spreek meestal af met Helmer op een hoek waar de taxi naar Vredehoek gaat. Als ik alleen ga, krijg ik meestal aanspraak, what’s your name, I love you enz.. Vrijdags (morgen!) zijn we vrij en dat betekend een lang weekend. Morgen en zaterdag wordt het weer rond de 30 graden. Het is hier in de winter ongeveer 4 dagen regen en drie dagen droog per week. De regen is verschrikkelijk. Rotsblokken worden los van de berg en er is weeral 1 auto gecrushed. Er lopen riviertjes van boven over de wegen naar beneden en de winden!! Er wordt gezegd dat in augustus er touwen langs de lantaarnpalen worden gebonden, zodat je je vast kan houden. maar ja, je hebt hier ook 9 maanden zomer, dus dat moet ook wel. Boven ons huis is een stuk berg dat elk jaar afbrand. Maar dat is meestal in december, dus gelukkig!
Vrijdag hebben we de tafelberg beklommen en zondag met de trein naar Muizenberg, naar het strand! Ik heb leuk werk. De department wordt overal voor uitgenodigd; exposities, theaterstukken, dans, etc. En daar mag ik nu naartoe, vaak gratis! Want ze zijn het hier al beu. Gisteren konden we een van de beste dansgroepen gaan bekijken, maar we waren zo moe, want we waren de vorige dag weggeweest naar de film. We hebben toen maar gekaart en Amarula gedronken (echt lekker!).
Op het moment ben ik ook op mijn werk, maar ik heb niets te doen. Mijn stagebegeleidster Yasmeen en een andere stagiare Sandra (uit Duitsland) zijn weg tot 12 uur en I’m ‘in charge’ Dat houdt zoveel in als; de telefoon opnemen als er gebeld wordt. Ik heb nog geen echte taken, maar ik heb het idee dat dat wel gaat komen.
Goed, ik denk dat ik maar eens wat ga doen. Hopelijk komt vandaag de telefoonlijn in ons appartement, dus dan kunnen we ’s avonds thuis mailen en dan kunnen we onze site bijhouden. We zitten ook regelmatig in een internetcafe.
